Image may be NSFW.
Clik here to view.
Mamy kolejną aferę, nagłaśnianą w mediach głównie po to, by odwrócić uwagę Polaków od podejmowanych w sejmie niekorzystnych dla obywateli uchwał. W skrocie: profesor Chazan odmówił wykonania aborcji sześciomiesięcznego płodu, obarczonego poważnymi wadami rozwojowymi. W internecie roi się wprost od inwektyw pod adresem lekarza, aż miło poczytać. Tymczasem sprawa wcale nie jest taka prosta pod wzgledem etycznym czy nawet prawnym.
Aborcja w naszym kraju jest dopuszczalna do trzeciego miesiąca w trzech konkretnych przypadkach. Dla porządku – oto zdjęcie trzymiesięcznego embrionu. Do tej fazy wolno usunąć płód, jeśli jest obarczony ciężkimi wadami, jeśli ciąża pochodzi z gwałtu lub zagraża matce.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Ale w tym przypadku chodzi o ciążę 25′ciotygodniową, a więc sześciomiesięczną. Jej usunięcie jest niezgodne z polskim prawem, jeśli płód żyje. Powiem więcej, jest niezgodne z prawami wielu innych demokratycznych krajów. A ten konkretny maleńtas jakoś uparcie nie chce umrzeć. Co za egoizm z jego strony! A jak wygląda sześciomiesięczny płód? To miniaturowy człowieczek. Taka laleczka. Jeśli nastąpi przedwczesne rozwiązanie w tym stadium, usiłuje się ratować takiego mikrowcześniaka – czasem nawet z powodzeniem.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bardzo współczuję kobiecie, która usłyszała, że jej wymarzone dzieciątko umrze wkrótce po porodzie lub nawet przed. Mogę sobie wyobrazić co przeżywa. Trudno mi jednak potępiać tego lekarza, który nie chce go zabić już teraz. No bo popatrzmy: najpierw dopuszczamy aborcję we wczesnych stadiach. Potem zabijamy w późniejszych, gdy dziecko nie odpowiada naszym wyobrażeniom. A dlaczego nie po urodzeniu? za co siedzi Katarzyna W.? Pozbyła się przecież niechcianego dziecka, które ją ograniczało, czyli zrobiła dokładnie to samo, czego chce tamta kobieta. Jedyna różnica to taka, że płód nie krzyczy, a że macha łapkami lub ssie kciuk, widać tylko na USG.
Przypomina się tu nieodparcie opowiadanie Philipa K. Dicka „Przedludzie”. Mówiąc w skrócie, jest to opowiadanie o przyszłości, w której dopiero dzieci ok. dwunastoletnie są uznawane za ludzi. Wcześniej rodzicom wolno oddać takie dziecko do schroniska lub zgoła dokonać „aborcji poporodowej”. Bo nie jest jeszcze człowiekiem w świetle prawa. Czyżbyśmy zmierzali właśnie ku temu?
Jak podkreśliłam, współczuję tej kobiecie z całego serca, ale mogła po prostu udać się do innego szpitala. Czemu uparła się na tę właśnie klinikę? I przyznam, że nie rozumiem nagonki na prof. Chazana. Co mu się konkretnie zarzuca? Że nie chce „skrócić niepotrzebnego życia” i poprawić komfortu jego matki? Na tej zasadzie ja mogłabym zażądać eutanazji dla mojej własnej rodzicielki – nie ma żadnych szans na poprawę jej stanu, a działano by w moim interesie, żebym nie musiała się męczyć! Jak tak dalej pójdzie, dojdziemy i do tego, że będziemy „usuwać” ludzi cierpiących i kalekich, żeby nie psuli nam pejzażu. NeoSparta. Tylko może nie mieszajmy w to lekarzy, bo ich rolą jest jednak leczenie, nie zabijanie. Może zróbmy osobne studia dla „likwidatorów”. Wilk będzie syty i owca cała. Na razie na określenie dziecka w tej fazie rozwoju uparcie używa się określenia „płód”, co ma na celu zniwelowanie empatii, odzywającej się przy określeniu „dziecko”. Była chyba ta sprawa poruszona w jednym z odcinków „Doktora House’a”, w który to odcinek wmontowano autentyczne zdjęcia z operacji dziecka w łonie matki.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Ironizuję, ale fakty są takie, że gdy raz się zacznie decydować, kto ma prawo żyć i dlaczego, a kto nie, łatwo wejść na równię pochyłą. Trudno mi się wypowiadać na temat dopuszczalności aborcji w ogóle, bo nie byłam w takiej sytuacji i już nie będę. Pewnie po prostu nie mam prawa glosu i nie powinnam się odzywać. Może faktycznie to dana kobieta powinna o wszystkim decydować, w końcu chodzi o jej ciało. Niech więc wreszcie naukowcy opracują metodę przeszczepiania już wykształconych embrionów do ciał ochotników (choć ciekawa jestem, ilu by ich było), wtedy będzie można ropocząć dyskusję na nowo.
Na razie aborcja to czasem jedyne wyjście, co nie znaczy że dobre. Tylko – jak napisałam – trzeba chyba stworzyć osobny zawód, bo lekarz ma leczyć. Inne rozumowanie prowadzi do czystej abstrakcji. jednego lekarza pozywa się do sądu, bo kogoś zabił, a drugiego, bo nie chciał zabić. A może słowo „zabić” też kogoś obraża? W końcu aborcja to nie morderstwo, choć przecież płód żyje i nie trzeba żadnej religii, by się z tym zgodzić. To czysta biologia. A jak, cholera, bardziej poprawnie określić przerwanie życia, tak żeby nikogo nie urazić?
Ubój?